لقمه کله گربه ای

لقمه کله گربه ای – اصطلاحی بازمانده از روزگار قاجار و اوایل پهلوی است که هنوز قاشق و چنگال به حد غالب در جامعه ایرانی شیوع نیافته بود و مردم با دست لقمه می گرفتند و غذا می خوردند. این اصطلاح در توصیف به خصوص مردانی بود که انگشتانی بزرگ و دهانی گشاد داشتند و در ممارست مهارتی در بلع لقمه ای چنان پیدا کرده بودند. لقمه کله گربه ای نسبت به لقمه معمول مردمان بسیار بزرگتر بود و در موسمی که غذا(اغلب برنج) در دوری و روی زمین برای سه چهار تن پذیرایی می شد، بسیار تعیین کننده و رقیب برانداز بود.