چینی بند زن – او قطعات ظروف چینی شکسته شده مانند؛ قوری، نلعبکی، بشقاب و …. را با مفتول فلزی به هم می دوخت و می چسباند و درز شکستگی را با سفیده تخم مرغ و آهک پر می کرد، به طوری که آب بندی می شد و دوباره قابل استفاده می گردید. وی مته ای داشت که نک تکه چوبی شبیه چوب مشق نصب شده بود تکه های شکسته را سوراخ می کرد و مانند سوزن نخ با مفتول فلزی به هم می دوخت. وسیله او کمان مانندی بود که زه اش نخ تابیده و محکمی بود که دور چوب می پیچید و به وسیله آن مانند اره با رفت و برگشت مته را به گردش در می آورد تا تکه های چینی را سوراخ کند. کارش بسیار پر زحمت و دستمزدش ناچیز بود. چینی بندزن ها دوره گرد بودند و طوری کارشان را تنظیم می کردند که محله به محله سر می زدند. اگر چینی خانه ای می شکست تکه ها باید در کیسه ای نگهداری می شد تا او به محل بیاید. اغلب داد می زد و با صدای بلند می گفت چینی بندزنی و متقاضی که زن خانه دار بود از خانه بیرون می آمد و او کنار در روی زمین می نشست و مشغول کار می شد./ مولف.
«برخی از دوره‌گردان اهل فن بودند و از راه عرضه مهارت‌های فنی خود به مردم زندگی می‌گذراندند، مانند چینی بندْزَن‌ها، چاقو تیزکُن‌ها، لحاف‌دوزان، رویگران یا مسگران و مانند آن‌ها. افراد گروه فروشندگان دوره‌گرد تشکل صنفی نداشتند.»/ یادداشت‌های علی بلوکباشی.
