دلاواله می‌نویسد: « در ایران دو نوع واحد وزن وجود دارد یکی واحد وزن شاه و دیگر واحد وزن تبریز. وزن شاه دو برابر وزن تبریز است ولی وزن تبریز بیشتر رواج دارد و توزین مایحتاج ما نیز با همین واحد انجام گرفت.»/ دلاواله،۱۳70: 209

دالمانی می¬نویسد: « گروهی از صاحب¬منصبان عنوان وزیر دارند به نظر می‌آید هرچه تعداد وزیران بیشتر باشد شاه احساس قدرت بیشتری می‌کند، بدین سبب هم اکنون کشور یک وزیر جنگ، یک وزیر بیوتات سلطنتی، یک وزیر دواب و یک وزیر تشریفات و با اینکه از معادن ایران جز از معدن فیروزه استحالی به عمل نمی‌آید...

کمپفر (1716-1651م.) می‌نویسد: « وزیر با وجود تمام قدرت و نفوذی که دارد همواره از عاقبت کار خود در بیم و هراس است، مبادا مورد غضب شاه قرار گیرد و جانش را از دست بدهد بنابراین برای مقابله با این خطر به تملق و چاپلوسی رو می‌آورد تا موقعیت خویش را نزد شاه قوی‌تر سازد.»/...

بنجامین می‌نویسد: « این پست را میرزا سعید خان به عهده داشت که مردی مسن و سالخورده بود و سال‌های متمادی و زیر امور خارجه را اشغال کرده بود و مورد توجه خاصذناصرالدین شاه قرار داشت.» (بنجامین، 1369: 178)