بایندر می‌نویسد: « در سال ۱۸۹۵ میلادی بیماری وبا در مکه و مصر بروز می کند و تمام بنا در مدیترانه آلوده می گردد. علی رغم قرنطینه هایی که در همه بنادر اروپا برقرار می گردد، در سال ١٨٦٦ بخش بزرگی حتی مرکز اروپا را مبتلا می سازد. این بیماری فقط دو سال پس از...

لوات می¬نویسد: «صبح زود با بار و بنه از راه سوهانک که قریه معتبری است در نیم فرسنگی نیمه شرقی وجیهیه، روانه شدیم و بعد ما یک راه نزدیک‌تر را پیش گرفته روانه شدیم. از یکی از دره‌های کوه البرز بالا رفتیم. به قله کوه که رسیدیم قریب سه هزار ذرع ارتفاع داشت. قله کوه...

بروگش مي‌نويسد: « در نزديکي ورامين خرابه‌هاي باستاني‌ است که قدمت آنها به بيش از هزار سال مي‌رسد و اين خرابه‌ها و آثار، تا اواسط اراضي زراعي ادامه دارند. در يکي از اين زمين‌هاي زراعي در حالي که يک کشاورز با گاوآهن خود مشغول شخم‌زدن بود، نوک گاو آهن او به شيئي سختي برخورد کرد،...

بروگش مي‌نويسد: « در نزديکي ورامين خرابه‌هاي باستاني‌ است که قدمت آنها به بيش از هزار سال مي‌رسد و اين خرابه‌ها و آثار، تا اواسط اراضي زراعي ادامه دارند. در يکي از اين زمين‌هاي زراعي در حالي که يک کشاورز با گاوآهن خود مشغول شخم‌زدن بود، نوک گاو آهن او به شيئي سختي برخورد کرد،...

کرزن می¬نویسد: « تقریبا سی چهل میل در سمت جنوب شرقی تهران خرابه‌های پایتخت از بین رفته‌ای هست به نام ورامین اطراف شهر فعلی را دیواره‌های قلعه‌ای بزرگ و گلی فرا گرفته و در ورای آن هم برج و باروهای دو پهلو و تو رفتگی‌های داخلی از پایین به سمت بالاست.»/ کرزن، 1362: 465

بنجامین می‌نویسد: « شهر ورامین که معروف هست روزگاری پایتخت پادشاهان اشکانی بوده.» (بنجامین می‌نویسد: (بنجامین، 1369: 341)

ورامین در رویدادهای اواخر سده ۸ قمری در دوره ایلخانان جای شهر ری را گرفت و مرکزیتِ تومان ری را داشت.(آذری دمیرچی، علاءالدین، جغرافیای تاریخی ورامین، ج۱، ص14و۱۳، تهران، ۱۳۴۸ش.) کلاویخو تهران را شهری بزرگ، خرم و فرح‌زا وصف کرده که بر گرد آن دیواری نبوده، و در آن همه‌گونه وسایل آسایش یافت می‌شده است....

شیندلر می¬نویسد: « اسکندر رومی که دو هزار و دویست و ده سال تخمیناً پیش از این از ورامین عبور نموده جهت کل قشون آذوقه از ورامین به¬دست آورده حمل نمود و در چند منزل گذران نمودند.»/ شیندلر، 1354: 147

شیندلر می نویسد: « با وجود این همه جنس که در ورامین است در خاتون¬آباد نان و کاه و جو زیاد به عابرین گران می‌فروشند.»/ شیندلر، 1354: 147