چاغاله بادام – بادام نارس که در فصل بهار به بازار آید و پاغاله فروشی از مشاغل دوره گرد تهران قدیم بود و هنوز هم هست.
«چاقاله . چغاله . اَخکوک . بادام و زردآلو و هلوی سبز نارسیده . چاغاله بادام . بادام نارس . زرد آلوی نارس . هلوی نارس »/ لغت‌نامه دهخدا
« در محل‌هایی پاتوغ می‌کردند یا در محله‌ها می‌گشتند و اجناسشان را عرضه می‌کردند. لبویی، دوغی، گردویی، چاغاله (چغاله) بادامی، شورْباقالی فروش، عدسی‌فروش و مانند آن‌ها از زمره این پیشه‌وران بودند.»/ شهری، جعفر، تاریخ اجتماعی تهران در قرن سیزدهم، ج۶، ۸۵-۹۱ و۱۰۱ و۱۰۵، ۱۳۶۸ش.
« برخی از این فروشندگان دوره‌گرد برای عرضه میوه‌ها و خوراکی‌های خود و برانگیختن و جذب مشتری جار می‌زدند و شعرها و ترانه‌هایی در وصف خوراکی‌ها و میوه‌ها با نغمه‌های خاص می‌خواندند. مثلاً می‌گفتند سبز و صبح چیده خیار؛ تربادام و گل بادام و ریزه بادام چغاله؛ نازک و ورامینی و یک‌یک بره کاهو؛ نُقل بیابان ذُرّت بوداده؛ دُرشْته گوجه، مال خورشْته گوجه»/ مستوفی، عبدالله، شرح زندگانی من، ج۱، ۱۵۹-۱۶۰ و 165، تهران، ۱۳۴۱-۱۳۴۳ش.؛ نفیسی، سعید، تهران قدیم، ج۱، ۴۴-۴۵، تهران، ۱۳۵۳ش.؛ بهبهانی، سیمین، تا غروبی دیگر، ج۱، ۱۱، کتاب تهران، تهران، ۱۳۷۰ش، ج ۱؛ فلور، ویلم، جستارهایی از تاریخ اجتماعی ایران در عصر قاجار، ج۲، ص۱۱۴-۱۱۵، ترجمه ابوالقاسم سری، تهران، ۱۳۶۵ش.
