کاهو سکنجبین فروشی
در تهران قدیم در دوره قاجاریه دوره گردهایی بودند که سبد گرد و مسطحی به قطر حدود 90 سانتیمتر بر سر می گذاشتند و با آواز بلند کاهو و سکنجبین می فروختند. بساطشان بیست سی دانه کاهو با دو بطری سنکنجبین بود. بطری ها را با بند طوری می بستند که وقتی سبد را بالای سر می بردند محتوایش نریزد. در آن زمان کاهو را با ریشه از خاک بیرون می کشیدند و می فروختند. مشتری بعد از خریدن باید ریشه را جدا می کرد. شیوه قطع ریشه کاهو مربوط به دهه سی و چهل است. کاهو مصرفی تهرانی ها به طور عمده از شابدوالعظیم (شاه عبدالعظیم) می آمد. آن سبد ها را طبق می گفتند و به این افراد طبقی هم می گفتند.
کاهو مصرفی تهران از ورامین و شاه عبداعظیم می آمد. «مشتری این دوره‌گردها اغلب زنان خانه‌دار بودند. برخی از این فروشندگان دوره‌گرد برای عرضه میوه‌ها و خوراکی‌های خود و برانگیختن و جذب مشتری جار می‌زدند و شعرها و ترانه‌هایی در وصف خوراکی‌ها و میوه‌ها با نغمه‌های خاص می‌خواندند. مثلاً می‌گفتند سبز و صبح چیده خیار؛ تربادام و گل بادام و ریزه بادام چغاله؛ نازک و ورامینی و یک‌یک بره کاهو؛ نُقل بیابان ذُرّت بوداده؛ دُرشْته گوجه، مال خورشْته گوجه»/ مستوفی، ج۱، ص۱۵۹-۱۶۰و۱۵۹-۱۶۵ و۱۵۹-۱۶۰ تهران، ۱۳۴۱-۱۳۴۳ش.؛ بهبهانی، سیمین، تا غروبی دیگر، ج۱، ص۱۱، کتاب تهران، تهران، ۱۳۷۰ش، ج ۱؛فلور، جستارهایی از تاریخ اجتماعی ایران در عصر قاجار، ج۲، ص۱۱۴-۱۱۵، ۱۳۶۵ش.
