کباب دولی – از نام های شوخ و یا بی محابا، بی پروا و صریح حتی شاید بتوان گفت بی ادبانه تهرانی های قدیم کباب دولی است. در گذشته در محل های مرکزی و نسبتا ضعیف تر شهر تهران، غذاپزهایی بودند دوره گرد و یا در مغازه ای کوچک کباب دولی را می پختند. این کباب از گوشت چرخ کرده گوسفند و گاو و دنبه فراوان و پیاز و کمی سیر به صورت کباب کوبیده تهیه می شد. نحوه تهیه آن چنین بود که تکه ای از گوشت مخلوط شده با نمک و احیانا کمی فلفل را برداشته و به اندازه انگشت دست یک مرد، در کف دست لول می کردند بعد آن را روی ورقه های خم شده(شبیه ناودان) منصوب بر منقل آتش می گذاشتند تا بپزد. کباب پز مرتب آنرا با انبر می چرخاند تا همه طرفش بپزد بعد دو تا سه تا از آنها را در نان لواش یا تافتون با کمی جعفری و پیاز ساطوری به صورت ساندویچ می پیچید و به مشتری می داد. برای فرار از نام بی پروایش می توان بدان، کباب ناودانی یا کباب انگشتی هم گفت./مولف.
