خیابان ناصریه

خیابان ناصریه

 این خیابان گل سرسبد و نخستین خیابان طراحی شده و زیبای پایتخت در  موسم جوانی اش بود. بدان هنگام این خیابان در تهران همتا نداشت. خیابان های داخل ارگ شباهت به کوچه داشتند و تنها گذرگاهی بیش نبودند.

میدان جدید ارگ را باغ گلشن نام نهادند، ولی میان مردم به باغ میدان معروف شد و یکی از باصفاترین گردشگاه‌های مردم تهران گشت./ روزنامه دولت علیه ایران، تهران، ۱۳۷۰ش.

نخستین خیابان‌های تهران، از پر کردن خندق‌های اطراف حصار ارگ سلطنتی پدید آمد. با پر شدن خندق شرقی ارگ از ۱۲۸۳ق. خیابان ناصریه با غرس دو ردیف درخت در حاشیه و نصب چراغ‌های چدنی نفتی شکل گرفت. چراغ‌هایی که در طول خیابان برپا شده بود، ابتدا به وسیله نفت و از ۱۲۹۸ق. به وسیله گاز روشن می‌شد. در ۱۲۸۴ق. ساختمان شمس‌العماره در سمت شرقی حیاط گلستان، مشرف به معبر جدید ناصریه بنا گردید. این ساختمان که هنوز نیز برپاست، به سبب ویژگی‌هایی که دارد، مهم‌ترین ساختمان دوره قاجاری در تهران به شمار می‌رود. حجم آن از دو برج متقارن ۵ طبقه تشکیل شده و بر فراز مهتابی میان برج‌ها اولین ساعت نصب گردیده است. این ساختمان تا دوره پهلوی بلندترین عمارت شهر به شمار می‌رفت. وصف این بنا در اوج رونق و شکوه ناصریه طی گزارشی آمده است./ شرف، تهران، ۱۳۰۲ق، شم‌ ۲۶.