يخچال رمضان کوره – در دوره ناصری بیرون دروازه دولاب و شرق تهران تهماسبی یخچال های فراوانی بود که با گسترش شهر رفته رفته این یخچال ها و باغ ها و اراضی بایر به خانه سازی اختصاص یافت.
«در محله گذر حاج اميرآقا يك يخچال بزرگ با ديوارهاي بلند وجود داشت كه وسعت آن، بيش از سه هزار متر بود و چال آن بيش از 20متر عمق داشت كه يخ ها را در زمستان در آن انبار مي كردند. اين يخچال متعلق به شخصي به نام رمضان كوره بود كه يخچال هم به همين نام معروف شده بود. زمستان به هنگام شب در آب نماي يخچال آب مي انداختند و روز بعد يخ ها را در چال مخصوصي مي ريختند. مقدار يخ توليدي اين يخچال به قدري بود كه در تابستان، يخ مصرفي تمام محله هاي اطراف را نيز تامين مي كرد.»/ نوشته روح الله پارسا.
