گذرگاه عابران پیاده در تهران قدیم – خط کشی عابران محلی تعیین شده برای عبور افراد پیاده از یک خیابان یا جاده یا هر نوع راه دیگر است. گذرگاه پیاده طوری طراحی می‌شود که عابران به صورت گروهی از آن محل از عرض یک خیابان عبور کنند و به راحتی توسط رانندگان دیده شوند. در واقع گذرگاه عابران پیاده محل تلاقی ترافیک عابران پیاده و وسایل نقلیه موتوری در یک معبر است.
گذرگاه‌های عابران پیاده اغلب در تقاطع‌ها دیده می‌شوند هرچند در میانه راه‌های شلوغ هم رایج است.
در تهران قدیم در دهه 1330 خط کشی وجود نداشت بلکه با کوبیدن گل میخ هایی روی سنگ فرش خیابان های تهران مانند: نادری، استانبول، شاه، شاه آباد و لاله زار مسیر عبور پیاده را مشخص کرده بودند./ از خاطرات سرهنگ منصور اورنگ.
