کودکستان تهران- نخستین بانو مارگریت سروریان در سال 1289 ش. کودکستانی را در محله حسن آباد تهران گشود. کودکستان او تنها برای خردسالان ارمنی بود و بسیار زود بسته شد.
در سال 1302 ش. مودب‌الملک، کودکستانی را در تهران گشوده بود. از چند و چون آن کودکستان آگاهی چندانی در دست نیست.
در سال 1307، از کودکستان دیگری برای خردسالان 3 تا 7 ساله در روزنامه‌های آن زمان نام یاد شده است.
در سال 1310 بانو بِرسابه هوسپیان کودکستانی در نزدیکی پُل امیربهادر، در خانه‌ای اجاره‌ای گشود. سپس آن را به کوچه ممتازالدوله، در خیابان شاه‌آباد (خیابان جمهوری کنونی) منتقل کرد.
نخستین «تصویب‌نامه» کودکستان در ایران، در آبان‌ماه 1312 ش. و به کوشش علی‌اصغر حکمت، کفیل وزارت فرهنگ و معارف، آماده و تصویب شد. برپایه آن قانون، کودکستان‌ها تنها در اختیار بانوانی قرار می‌گرفت که از 25 تا 50 سال سن داشتند و از مدرک دوره نخست متوسطه و یا دیپلم برخوردار بودند. کودکستان‌ها برای هر 25 کودک باید یک مربی می‌داشتند و ساعت کار آن‌ها کمتر از 3 ساعت و بیش تر از 5 ساعت نمی‌بود. تا آغاز دهه بیست خورشیدی، 34 کودکستان دولتی و خصوصی برای دختران و پسران خردسال در تهران گشایش یافت. آن‌ها کار خود را پس از آنکه بانو برسابه هوسپیان یکی از نخستین گام‌ها را برداشت، آغاز کردند./ حاتمی، تاریخ کودکی در ایران:1395.
در شماره 389 روزنامه اطلاعات روز 3 دی 1306 اعلانی با این مضمون درج شده است: کودکستان خانم الکساندرین کار کارلتلی با اجازه وزارت جلیله معارف و اوقاف و صنایع مستظرفه در خیابان مودب الملک، کوچه ریشار خان، نمره 7 برای تربیت و تعلیم اطفال ذکور و اناث از سن 4 الی 7 سال تشکیل شده است.
