پرتو

پرتو- معصومه پرتو اقبال(1400-1321)، مشهور به پرتو، از خوانندگان شهیر دهه چهل است. او نوه زین العابدین قراب خواننده عصر ناصری و اواخر قاجاریان است. عموهای وی نیز صاحب شهرت در هنر بودند. ترانه پرآوازه «عشق خود حاشا مکن» او در دهه چهل میان مردم بسیار هواخواه داشت. او همسر و فرزندی نداشت و سالهای پایان عمر را در خانه سالمندان کهریزک گذراند.

شاهرخ نادری در کتاب خاطراتش «شما و رادیو»، «دوستی قاسم قراب با تجویدی سبب شد تا علی تجویدی که آهنگ‌هایش را با زر و سر روی دست می‌بردند، روی شعری از معینی کرمانشاهی آهنگی برای پرتو بسازد که باعث شهرت واقعی این خانم شد.» (ص ۲۱۷)

«زمانی که رادیو ۲۴ ساعته شد، پرتو به همراه دیگر خوانندگان مانند مرضیه، هایده،‌ مهستی و… در زمره خوانندگانی قرار گرفت که در ماه حداقل چهار آهنگ برایشان ساخته می‌شد.» (ص ۹۷) و بعدها هم به دلیل استقبالی که از کارهایش شد،‌ «به همراه افشین مقراضی، گیتی، رامش و امیر رسایی در زمره خوانندگان جوانی بودند که در برنامه هنر برای مردم که در برخی از گوشه‌های شهر اجرا و هم‌زمان از رادیو پخش می‌شد، ترانه می‌خواند.» (ص ۲۰۰)