ولیعهد

راتیسلاو (1862-1938) می¬نویسد: « ولیعهد شخصیت گیرایی نداشت…. خلاص شدن از دست او[ درجلسة معارفه اولیه] مایه آرامش بود.» به علاوه، تا آن موقع هیچ موقعیتی …. پیش نیامده بود تا واقعاً ظرفیت های وی را به عنوان یک حاکم به محک بزند. اما موفق شده بود که شهرت سنگدلی و آزمندی را برای خود کسب نماید و به وضوح درمیان اتباع خویش غیر محبوب بود.»/ راتیسلاو، 1386، 216.