بروگش مي‌نويسد: « در نزديکي ورامين خرابه‌هاي باستاني‌ است که قدمت آنها به بيش از هزار سال مي‌رسد و اين خرابه‌ها و آثار، تا اواسط اراضي زراعي ادامه دارند. در يکي از اين زمين‌هاي زراعي در حالي که يک کشاورز با گاوآهن خود مشغول شخم‌زدن بود، نوک گاو آهن او به شيئي سختي برخورد کرد، دهقان با کمي دقت گردن بندهايي را مشاهده کرد، آنها را برداشت، شش گردن بندتمام طلا متعلق به دوران باستان بودند، مرد دهاتي نتوانست کشف اين آثار عتيقه را پنهان کنند، به زودي خبر به حاکم ورامين رسيد و گردنبندها را از آن روستايي گرفته و به تهران فرستادند و بالاخره اين آثار به نظر شاه رسيد که مورد توجه واقع شد و چند نفر از متخصصين در عتيقه جات به ورامين اعزام شدند تا در آن اراضي به کاوش بيشتر بپردازند، آنها پس از سه روز جستجو به گنج بزرگي رسيدند که در اطراف آن، شايعات زيادي وجود دارد و هنوز گزارش دقيقي از آن انتشار نيافته است.» (بروگش،1367: 597-598)