بروگش مي‌نويسد: « ناصرالدين شاه از ابتلا به وبا خيلي وحشت داشت به همين جهت پس از آنکه وبا در محله‌ ارگ مشاهده شد، تصميم گرفت از تهران خارج گردد تا در معرض ابتلا به اين بيماري قرار نگيرد. ولي بيماري ناگهاني و شديد مادرش مهد عليا او را ناچار کرد که تا دوم ژانويه در قصر سلطنتي باقي بماند. حال مهد عليا بر اثر مجاهدت و مراقبت‌هاي دکتر تولوزان پزشک فرانسوي شاه بهبود يافت و خطر مرگ که او را تهديد مي‌کرد برطرف شد. از اين رو روز دوم ژانويه ديگر شاه درنگ را جائز ندانست و در حالي که هوا بسيار بد بود و باران و برف شديدي مي‌باريد از قصر سلطنتي و محله‌ي ارگ با کالسکه خارج شده و در بيرون دروازه با اسب به سوي جاجرود حرکت کرد تا چند روزي را در آنجا دور از مسير حرکت وبا بماند. با رفتن شاه، هواي باراني و خراب تهران، خراب‌‌تر شد. باران به هيچ وجه از شدتش کاسته نمي‌شد و همه‌ي خانه‌ها را بدون استثنا دچار خرابي و خسارت کرده بود، اين هواي لعنتي و باران شديد تا پنج روز متوالي ادامه داشت و بعد به طور ناگهاني جاي خود را به هواي نسبتاً خوبي داد.اين تغيير هوا به نحوي موثري از تلفات بيماري وبا و شيوع آن کاست و در روز هفتم ژانويه تلفات وبا از 17 نفر در روزهاي قبل به صفر رسيده.» (بروگش، 559:1367)