هتل پره¬وو

ماساهارو می¬نویسد: « ما در هتل پره¬وو تهران منزل کردیم. هتل گران نبود. اینجا فقط غذای اروپایی می‌دادند. اتاق‌های این هتل به شیوۀ مبلمان اروپایی میز و صندلی و قفسۀ کشودار داشت، امّا نمای هتل از بیرون نشان می‌داد که این جا ساختمانی به الگوی ایرانی است که درونش را مناسب هتل نوسازی کرده‌اند. این هتل، جز اتاق‌های مسافران، تالارهای پذیرایی، سالن بیلیارد و اتاق قرائت برای روزنامه خواندن داشت. همه جای آن تمیز و مرتب و آراسته بود. هتل پره¬وو مال یک فرانسوی بود، اما کارکنانش همه ایرانی بودند. اینجا را مسافران خارجی تهران خوب می‌شناختند.» (ماساهارو،160:1373)