تانکوانی می¬نویسد: « ایرانی¬ها، خود را در جامه هاي زردوزي شده اي که زير آن پر از کک و شپش است، مي پوشانند و در گوشه اي کز مي کنند و تقريبا مي توان آن ها را شبيه کساني دانست که چندان دورتر از ما زندگي نمي کنند و در تنبلي و کثافت در سرتاسر اروپا مشهور خاص و عام اند. در واقع، دنياي ما مجموعه اي از تضادها و تناقض ها است. همين افراد هر قدر از رسيدن به پاکيزگي و نظافت تن خود غفلت مي کنند، اما در عوض به تميز ماندن خانه هايشان بسيار بسيار اهميت مي دهند. حياط خانه ها هر روز به دقت جارو مي شود. فرش ها و نمدهاي کف اتاق ها را مرتبا مي تکانند. کسي هرگز نبايد بدون درآوردن کفش از پا در آستانه در وارد اتاق شود.»/ تانکوانی، 1383: 211-202.