دروویل می¬نویسد: « طرز نشستن ایرانیان بر زمین با ترک¬ها تفاوت دارد در اینجا مثل معروف عادت طبیعت ثانوی است مصداق پیدا می¬کند به نظر من هیچ جوان بیست ساله¬ای که به طرز نشستن ایرانیان خو نگرفته است نمیتواند بیش از نیم ساعت مانند آنان بر زمین نشیند اما ایرانیان چه بسا که از بام تا شام به همان ترتیب بدون احساس خستگی یک جا می-نشینند من غریب سه سال کوشیدم تا این شیوه را فراگیر بگیرم ولی در هر بار نتوانستم بیش از پنج دقیقه به این شکل زمین نشینم با اینکه مرهون لطف والاحضرت هستم که مرا از نشستن بر روی دو پا معاف فرمود ولی چون نشان دادن پاها به نظر ایرانیان دلیل کم کمال بی¬ادبی است از این رو ملزم به تحمل ناراحتی بودم. ایرانیان روی پاشنه پا نمی¬نشینند و این کار را به هنگام ورود در مجالس با فرزی شگفتآوری انجام می¬دهند.»/ دروویل، 1389: 92.