اورسل می‌نویسد: « از سر در الماسیه خیابان نایب السلطنه که در کنار آن دیوار اندرون و طارمی چوبی سبز رنگی که دور باغ‌های اتاق نظام وزارت جنگ کشیده بودند آغاز می‌گردید این باغ‌ها همیشه پر بود از سربازهایی که در انتظار دریافت نامعلوم مواجبشان با بازی و شوخی و صحبت و خنده و یا دود کردن سیگار خود را مشغول می‌کردند.» (اورسل، 1382: 237)