سکویل می¬نویسد: « نان در دکه‌هایی به فروش می‌رسد که عمق ندارند تکه‌ای از دیوارند با چند ردیف سکو و نان‌های قهوه‌ای رنگ را روی سکوها پهن می‌کنند درست مانند پلکانی که با قالی فرش کرده باشند نان را به وزن می‌خرند و آن را روی بازو می‌اندازند و می‌برند مانند پتو سفری.» (سکویل، 1375: 121)