قمه و قداره سازی(قزاقی)

هنگام تاسیس مجمع الصنایع استادانی به آموزش و ساخت قمه و قداره که از ابزار جنگ بودند پرداختند. در هر حجره، يك استادكار و شاگرد يا شاگردانش فعال بودند. شيوة آموزش به صورت سنتي بود. اين مركز بخشى از ساختار بيوتات سلطنتی بود. نخست بيشتر توليدات نظامي مورد نظر بود(زين پوش، يراق،وانواع سلاح)، اما بعد سمت و سوي آن به توليد وسايل تزييني جهت گيرى داشت.
شمار توزيع استادان و شاگردان در رشته هاى مختلف به اين شرح بود: 7 استاد و 22 شاگرد، در رشتة تعمير طپانچه و قمه و قداره و تفنگ كالسكه چيان و دلق شاطران و آتشكاري و آبگيري و چخماق و قنداق سازي؛ 2 استاد و 2 شاگرد در رشتة تعمير ساعت ؛1 استاد و 3 شاگرد در رشتة بافت زنجيرة شلوار نظام بنيچه و كمر به جهت بند قمه شاه(اقبال، 1327، 67-70.)
فهرست توليدات هريك از رشته ها به تفكيك حجره هر استادكار به اين شرح بود:
يك) حجـره حاجـي اسمعيـل؛ سـاخت «صندلـي فنـردار آهنـي در نهـايت امتيـاز؛ آينـه مفضض(نقره اندود) اعلي؛ قهوه ريز مطلاي نوظهور؛ آفتابه لگن برنجي؛ قلمدان مطلا؛ قاب سيگار مطلا؛ قدارة جواهرنشان طلاكوب؛ قراني موزيك…
دو) حجرة استاد محمدصادق؛ «چاقوي تيغ مطلا و تيغ نقره و تيغ خشكه از قلم تراش و ميوه خوري…
سه) حجرة استاد اسمعيل؛ «پاية لالة فنري برنجي كوتاه و بلند؛ قدارة غلاف آهن ممتاز…
هشت) حجرة آقا سيد علي؛«قدارة قزاقي[احتمالا شمشير سنگين و تيغه پهن و اندك خميده] طرح ايراني و روسي و اطريشي؛ قدارة نظامي آهني به طرح هاي مختلف؛ قمه قزاقي غلاف برنج منبت؛ قمة جوهري…