عبدالعلی میرزا – شاهزاده فاضل قاجار(نوه عباس میرزا نایب السلطنه) دومین فرزند فرهاد میرزا (حاج فرهاد میرزا) ،ملقب به احتشام‌الملک و احتشام‌الدوله معتمدالدوله (در ۱۳۱۰ق. با مرگ برادرش سلطان اویس میرزا لقب معتمدالدوله را به او دادند.) متخلص به عبدی ( درگذشته ۱۳۳۰ق.) خطاط و شاعر بود.
ابتدا مدتی در اندرون ناصری خدمت کرد. سپس منصب دولتی حکومت زنجان و خمسه را داشت که با درگیری با جهان‌شاه‌خان امیر افشار از کار برکنار شد. او بعدها به عضویت دارالشورای دولتی درآمد.
او در ادبیات و شعر و موسیقی و ریاضیات مهارت داشت و در حکمت متعالیه و فنون ریاضی و تصوف ، شاگرد میرزا محمدعلی قاینی و میرزا محمد رضا قمشه‌ای بود. نستعلیق، شکسته را خوش می‌نوشت و تار را نیکو می‌نواخت.
«عبدالعلی میرزا قاجار از شاگردان میرزا محمّدعلی بن سیّد محمّداسماعیل حسینی قائنی حکیم، ریاضیدان، ادیب و خوشنویس بود.»/ چهل سال تاریخ ایران) یا المآثر و الآثار، ج1، 270؛ مکارم الآثار، ج3، 776 و 777.
نوشته اوست:
روز نهم ذی القعده سنه 1315 حسب الامر دولت علیه با لباس رسمی که عبارت از سرداری شلوار سیاه بود که امتیازات را بروی همان سرداری سیاه زده بودیم به دیدن سفیر کبیر عثمانی به سفارت رفتیم.
یادداشت او از رویدادهای مهم سال 1315 و 1316در پشت تقویم چاپی سالانه ای که این سالها مرحوم نجم الدوله آن را تهیه و منتشر می کرد نوشته شده است. وی علائق صوفیانه داشته و چنان که در آخرین خبر سال 1316، در باره فوت میرزا حسن صفی علیشاه آورده، خودش هم لقب صوفیانه با عنوان «ظهور علی» داشته است. ( جعفریان، رسول. رویدادهای قجری. 1395)
او نامه‌های پدرش را گردآورده که این اثر در مجموعۀ دست‌نویس‌های محمود فرهاد معتمد نگهداری می‌شود.
