ظالمی شقی – این عبارت را قاآنی در قصیده ای در مدح امیر کبیر به کار برده است. میرزا حبیب‌الله شیرازی شاعر دربار فتحعلی شاه بود. او تا عصر ناصری زیست و برای شاه و درباریان مدح ها گفت و شعرها سرود. تخلصش قاآنی و لقب محمدشاهی اش «حسان‌العجم» است. پس از مرگ محمدشاه و عزل از صدارت میرزا آقاسی در وصف امیرکبیر چنین سرود:
به جای ظالمی شقی، نشسته عادلی تقی – که مؤمنان متقی، کنند افتخارها
امیر از اینکه او راعادلی تقی و میرزا آقاسی را ظالم شقی خواند، خوش نیامد. زیرا پیشتر حاجی میرزا آقاسی را مداحانه « قلب گیتی، انسان کامل و خواجه دو جهان» توصیف کرده بود.
امیر کبیر که مصلحت مردم ملاک صدارتش بود، مقرری شاعر تملق گو را که سودی برای کشور نداشت، قطع کرد. اعتضادالسلطنه وساطت کرد. امیر نمی پذیرفت تا آنکه دانست قاآنی بر زبان فرانسه مسلط است. بنابراین وی را مامور کرد، تا کتابی را در زمینه فلاحت (کشاورزی) از فرانسه به فارسی برگرداند و آنگاه مستحق دریافت مقرری شد، ولی شاعر درباری دست از عادت بر نداشت. با عزل امیر وی را «خصم خانگی و اهرمن‌خو و بدگوهر» خواند.
