سلمانی در دوره صفویه – برای استراحت در نزدیک نهری که نام آن «ینگی امام» بود، در یک ده کردنشین که به نام «ینگی خانگی» خوانده می‌شد؛ بار افکندیم و من در اینجا لباس خود را از آسوری به ایرانی تبدیل کردم. نخست، توسط سلمانی ده ریش و سبیل خود را که در مدت شانزده ماه، یعنی از قسطنطنیه به بعد نتراشیده بودم، به طریق ایرانی‌ها آرایش دادم. ایرانی‌ها روی گونه‌ها و چانه خود را به کلی می‌تراشند و سبیل قطوری در پشت لب می‌گذارند که تقریبا تا بناگوش می‌رسد. معمولا مردم سرسبیل را رو به پایین تاب می‌دهند؛ ولی من دستور دادم انتهای سبیلم را مستقیم و رو به بالا تاب دهند؛ زیرا شنیده‌ام شاه هم‌چنین می‌کند. بالاخره چنان قیافه من عوض شد که گمان نمی‌کنم کسی که مرا در ترکیه دیده بود موفق به شناختن من می‌شد؛ و به طریق اولی، شما که قیافه مرا در ایتالیا به یاد دارید هرگز مرا نخواهید شناخت./ سفرنامه پیترو دلاواله، ۱۳۷۰.

ارسال دیدگاه

ایمیل شما نمایش داده نخواهد شد.