اولین راه شوسه تهران (ایران) راهى است كه تهران ناصرى را به قصر دوشان تپه وصل مى‌‌كرد. ناصرالدین شاه پس از بازگشت از سفر اروپایى‌‌اش دستور داد تا مهندسین فرنگى اقدام به احداث جاده نمایند تا او به راحتى و با سرعت بیشتر خود را به قصر دوشان تپه برساند. در این قصر بود كه شیرهاى محبوب شاه نگهدارى مى‌‌شد و از این رو ناصرالدین شاه تعلق خاطرى ویژه به این مكان داشت.
در بیست و یكم مهرماه 1253 خ. براى مراسم بى‌‌سابقه افتتاح این جاده طاق نصرتى ازگل و گیاه بر پا ساختند با علامت شیر و خورشید و پرچم ایران كه قفلى نقره‌‌اى داشت. آن‌‌گاه ناصرالدین شاه كه شیفته این‌‌گونه مراسم و تشریفات بود كلید قفل را از دست مهندس سازنده اروپایى جاده گرفت و پس از شلیك 21 تیر توپ و نواختن سرود ملى (این اولین بارى است كه سرود ملى در مراسم رسمى نواخته مى‌‌شود) قفل را گشود و راه را افتتاح كرد. در این مراسم تمامى وزرا و شخصیت‌‌هاى لشكرى و كشورى در مسیر جاده ایستادند و در طول جاده چهار فوج پیاده نظام با اونیفورم قرمز رنگ هر كدام به فاصله دو متر از یكدیگر صف كشیدند.
همراه تقدیم كلید قفل در سینى نقره‌‌اى یك كیسه كوچك كه محتوى چهارده تومان پول بود به شاه اهدا و گفته شد كه صرفه‌‌جویى از اعتبارت راه سازى زیاد آمده، شاه با خوشحالى كیسه را برداشت و در جیبش گذاشت و این در حالى بود كه مهندسین اروپایى و افرادى كه در طرح جاده سازى زحمت كشیده بودند، از مدت‌‌ها نتوانسته بودند پیش حقوق عقب افتاده خود را وصول كنند. اما جناب اشرف حاج میرزا حسین خان وزیر از همان ابتدا هزینه احداث راه را دریافت كرده بود و نزد یك تاجر معتبر بازار با ربع بالا به تنزیل داده بود و در مدت 22 ماهى كه احداث جاده طول كشید سود فراوانى نصیب خود كرد و در آخر با نپرداختن حقوق زحمتكشان طرح، براى جلب دوستى و توجه شاه آن چهارده تومان را به او برگرداند. / تهران قدیم، ص 290.
