از انجمن‌‌هاى صنفى تهران بود. حسابداران یا محاسبان خزانه نظام در ربیع‌‌الثانى 1325ق. گرد آمده، تشكیل انجمن اتحاد لشكرنویسان دادند. این عده ضمن درج مطلبى در روزنامه حبل‌‌المتین اعلام كردند كه دیگر مایل نیستند دلال مظلمه باشند و در مقابل سوءاستفاده‌‌هاى مالى سرداران و اجحافاتى كه آنان به افواج براى پرداخت حقوقشان روا مى‌‌دارند، سكوت كنند. آنان خود را قربانى اعمال و كردار این سردار مى‌‌خواندند زیرا معتقد بودند، سرداران از قبل آنان صاحب ثروت هنگفتى شده‌‌اند در حالیكه آنان خود علاوه بر اینكه حتى براى مخارج یومیه معطل و سرگردان هستند، بار بدنامى در جامعه را نیز مى‌‌بایست به دوش بكشند، لذا براى اصلاح امور خزانه لشكر و رفع هرگونه خلاف در این گونه امور عهد بستند كه متحد شده، تشكیل انجمن دهند. لشكرنویسان با امضاى عهدنامه‌‌اى كه تهیه دیده بودند و سوگند به كلام‌‌الله متعهد شدند كه ضمن حفظ مشروطیت، عدالت و خدمت به ملت:
1. به هیچ‌‌وجه به اختیار از صرفه‌‌جوئى مال دولت و ملت كوتاهى نكنند.
2. ابداً پیرامون غلطكارى كه نفع آن راجع به خودشان یا دیگران باشد نگردند.
3. حتى‌‌المقدور از غلطكارى دیگران كه باید به قلم آنها جارى شود جلوگیرى نمایند.
4. هرگاه از خارج و داخل از اجزاء دفتر لشكر یا دیگران در صدد تضییع حقوق نوكرى و بردن شغل و مناصب آنها به وسیله تعارف و تقدیمى یا وسائل دیگر برآیند، دفاع و جلوگیرى كنند. / حبل‌‌المتین، ش 46، ص 2.
