از انجمن‌‌هاى مذهبى تهران بود. این انجمن متشكل از جمعى سادات بود كه به قول دولت‌‌آبادى برخى مكلا و برخى دیگر معمم بودند. / حیات یحیى، ج 2 ص 160.
ریاست آن بر عهده میرزا ابوالقاسم طباطبائى فرزند سیدمحمد طباطبائى از رهبران انقلاب مشروطیت بود. روابط انجمن آل محمد با دربار همیشه از سوى انقلابیون با دیده تردید و بددلى نگریسته مى‌‌شد و برخى منابع به این مطلب اشاره كرده‌‌اند كه شعار انجمن این بودكه «آل محمد مشروطیه نمى‌‌خواهد». معروف بود كه رئیس انجمن آل محمد، یعنى میرزا ابوالقاسم، در تمامى مجامعى كه شركت مى‌‌كرد آشكارا از شاه حمایت كرده؛ اعتقادش بر این بود كه اهل ایران قابل مشروطیت نیستند. / تاریخ بیدارى ایرانیان، ج 4 ص 157.
برخى نیز نجات سیدمحمد را پس از به توپ بستن مجلس توسط شاه مرهون رابطه پسرش با دربار دانسته‌‌اند. / واقعات اتفاقیه در روزگار، ج 1، ص 196.
