كنار جاده قدیم شهررى به تهران بالاتر از بقعه ابن بابویه بناى آجرى متناسبى از دوران صفوى در داخل محوطه مصفایى وجود دارد كه داراى نوشته قدیمى با كاشى معرق روى مقبره درون حرم مى‌‌باشد و حكایت از بناى بقعه مزبور به فرمان شاه طهماسب صفوى مى‌‌نماید و نوشته‌‌هاى دیگرى مورخ به 1286 ق. در پایین مشتمل بر نام امامزاده هادى و خواهرش حضرت زینب، نوادگان امام هفتم(ع) مرقوم است.
این بقعه را به نام مسجد ماشاءالله (كه در كنارش ساخته‌‌اند) هم مى‌‌خوانند و در محوطه آن بسیارى از اهل ذوق و قریحه تهران مدفون‌‌اند.
بقعه امامزاده هادى در كنار جاده شهررى به تهران كمى شمالى‌‌تر از ابن بابویه و پایین‌‌تر از باغ صفاییه در محوطه با نزهت و مشجر واقع گردیده. بقعه اصلى به صورت چهار ضلعى با آجر و به طرزى كاملاً ساده ساخته شده. ابعاد داخلى حرم تقریباً شش متر در شش متر است و براى اطلاع از نوشته‌‌هاى تاریخى آن فقط مى‌‌توان در داخل ضریح چوبى از كاشى‌‌هاى مرقد استفاده نمود زیرا كتیبه‌‌هاى قدیمى در جاى دیگر بقعه وجود ندارد. اطراف بقعه با خشت‌‌هاى كاشى مزین شده با این عبارت (خط ثلث): «قد امر باحداث هذه العمارة الرفیعة السلطان ابن السلطان المؤبد من عندالله ساعة (؟) الخیر و الاحسان ابوالمظفر شاه طهماسب بهادر خان خلدالله تعالى ملكه«.
كتیبه دیگرى هم به خط نستعلیق در بالاى ضلع شرقى مرقد است با این عبارت: «این مرقد شریف حضرت امامزاده هادى ابن سراوین ابن حضرت امام موسى كاظم (علیه السلام) با یك خواهرش زینب خواتون [خاتون] در این‌‌جا مدفون و شهید مى‌‌باشند و قاتل ایشان منصور دمشقى 1286.»
با مطالعه این دو كتیبه معلوم مى‌‌شود بناى موجود امامزاده طاهر از آثار زمان شاه طهماسب صفوى (930-984 ق.) است. ولى سال تاریخ ندارد و در سال 1286 كه سال بیست‌‌وسوم پادشاهى ناصرالدین شاه قاجار بوده است مرقد را تعمیر نموده، بدنه‌‌هاى اطراف آن را با كاشى‌‌هاى خشت هفت رنگ پوشانیده‌‌اند و تصور مى‌‌رود مسجد بزرگ طرف مغرب بقعه كه به نام مسجد شاه الله خوانده مى‌‌شود نیز در همان سال متصل به حرم بقعه مزبور ساخته شده. بناى كوچك قدیمى را از خارج وسیع و بزرگ كرده‌‌اند. این بقعه مدفن خواهر و برادر كه نواده امام هفتم شیعیان بوده‌‌اند شناخته شده و تنها به نام برادر شهرت یافته است. / آثار تاریخى تهران، ص 165.
