به فاصله قریب سه كیلومترى شمال ونك قریه اوین در پاى كوهستان و در دهانه دره بسیار با طراوت دركه قرار دارد. در قریه مزبور دو زیارتگاه وجود دارد، یكى در ابتداى قریه هنگامى كه از تجریش به آن‌‌جا مى‌‌رسند؛ قهوه‌‌خانه و دكان‌‌ها واقع در سرآسیاب و در دامان تپه به مسافت بسیار كم پشت تكیه اوین واقع شده‌‌اند. این امامزاده به نام امامزاده مطیب (بر وزن موحد) مى‌‌باشد، بقعه بسیار ساده و فقیرى دارد و به ندرت اشخاص به زیارت آن مى‌‌روند.
بقعه مزبور اتاق سنگى ساده مستطیلى است، به طول شرقى و غربى قریب هشت متر و عرض چهار متر با ایوانى در مدخل آن كه رو به مشرق باز مى‌‌شود. ضریح ساده بدون رنگ به سبك جنوبى به طول قریب دو متر و عرض 1/2 متر و ارتفاع 1/75 متر در وسط بقعه قرار گرفته كه مرقدى از گچ بدون هیچ‌‌نوع تزیینى به ارتفاع 86 سانتى‌‌متر در داخل آن است.
نسب صاحب مرقد در زیارت‌‌نامه، مطیب بن زید بن محسن بن موسى كاظم (ع) ذكر شده است. سقف بقعه مزبور نیز به صورت اتاقى روستایى با تیر پوشیده شده، كف آن هم با پاره‌‌هاى حصیر فرش شده است. درى به عرض 1/30 متر و ارتفاع 1/96 متر رو به قبله دارد كه اكنون اسكلت آن برجا مانده است. غیر از در مندرس مزبور هیچ چیز قابل ذكرى از لحاظ تاریخ و وضعیت بقعه مزبور دیده نمى‌‌شود. امامزاده مطیب برادرزاده دیگر امامزاده عزیز در اوین است. / آثار تاریخى تهران، ص 224؛ جغرافیاى تاریخى شمیران، ص 139.
