از چهارسوق بزرگ تهران چون به سمت جنوب روند، انتهاى كوچه به سه راهى مى‌‌رسد كه گذر لوطى صالح نام دارد. در این سه راهى به سمت چپ یعنى رو به مشرق كه بروند، كوچه‌‌هایى در دست راست قرار دارد، كه گودال بودن خانه‌‌هاى جنوبى آن به خوبى مشهود مى‌‌باشد و از همان كوچه اول یا دوم كه رو به جنوب سرازیر شوند، وارد محله معروف به گود زنبوركخانه مى‌‌شوند. همچنین در خیابان مولوى و مابین میدان اعدام و باغ فردوس از بعضى كوچه‌‌هایى كه به شمال مى‌‌رود، گود بودن آن محله مشهود است. در كنار كوچه موسوم به كوچه تكیه گود زنبوركخانه در ضلع جنوبى كوچه، محوطه نسبتاًمتروك و مخروبه‌‌اى به طول شمالى و جنوبى قریب هجده متر و عرض شرقى و غربى قریب دوازده متر واقع شده است، كه «تكیه گود زنبوركخانه« نام دارد. در گوشه جنوب غرب این تكیه اتاق محقر و فقیرانه‌‌اى است كه محوطه داخلى آن 3/18 متر طول (شرقى و غربى) و 1/55 متر عرض دارد و در كنار این اتاق صورت قبرى ساده با آجر و ساروج ساده بدون هیچ نوع آرایش به طول 1/38 متر و عرض 0/94 متر پدیدار مى‌‌باشد كه زیارتگاه مورد نظر ماست.
در سمت مشرق این اتاق و متصل به آن آب‌‌انبار بزرگى است. نام این بقعه محقر به گفته مردم، امامزاده ابراهیم از اولاد امام هفتم شیعیان است، ولى هیچ زیارت نامه‌‌اى ندارد. چند شمایل مندرس و كهنه و بى‌‌اهمیت به در و دیوار اتاق مزبور نصب است. / آثار تاریخى تهران، ص /81.
شایان توجه است كه در نقشه تهران ترسیم شده توسط كرشش طبع 1275 ق. دو امامزاده زید و سید ولى رسم شده، اما اشاره‌‌اى به امامزاده ابراهیم نشده است.
