این اراضى در زمان ناصرالدین شاه جزو بخش شرقى دهستان طرشت بود كه در زمان مظفرالدین شاه: «… میرزا محمودخان حكیم الملك و مشهدى كاظم مغازه با شركت یكدیگر زمینى در حدود شش كرور ذرع [سه میلیون مترمربع] از طرشتى‌‌ها خریدند كه شمالاً خیابانى است كه از دروازه باغ شاه تا طرشت مى‌‌رود (= خیابان آذربایجان(، جنوباً خیابانى است كه از جنوب باغ شاه تا شمال اكبرآباد مى‌‌رود، شرقاً دیوار باغ شاه است و غرباً رودخانه خشكى است كه از سمت شمال به سمت اراضى امامزاده حسن مى‌‌رود. این محل را خیابان‌‌بندى كردند: خیابان شمالى و جنوبى را اسكندرى مى‌‌گویند كه متصل است به دیوار باغ‌‌شاه، خیابان دیگرى كه با همین خیابان موازى است خیابان سلسبیل مى‌‌گویند.
خیابان دیگرى از شمال به جنوب در این اراضى مى‌‌رود و چون آثار قلعه و بناى قریه‌‌اى بر روى زمین بود آن را خیابان قصرالدشت گفتند. خیابان دیگرى كه به آن رودخانه خشك متصل است، خیابان جیحون گفتند. خیابان دیگرى كه از شمال به جنوب مى‌‌رود و از آن‌‌جا تقریباً بقعه امامزاده حسن پیداست را دارالسلام نامیدند.
وجه تسمیه اراضى مظفرى این است كه حكیم الملك، طبیب مظفرالدین شاه بوده و معامله هم در دوران حیات مظفرالدین شاه انجام شده است. / تاریخ تهران (حجت بلاغى)، ج 2، ص 11، نقل از جغرافیاى تاریخى تهران، ص 354.
