این اراضى در شمال اراضى مظفرى و غرب جمشید آباد قرار داشت.
«… بعداً فرمانفرما مدعى شد كه این اراضى (غرب جلالیه) از آنِ من است. ارباب جمشید یك كرور ذرع از آن اراضى را به عنوان حق‌‌السكوت به فرمانفرما داد و بعد دو كرور بقیه را خیابان بندى كرد و به مردم متفرقه فروخت… .» / جغرافیاى تاریخى شمیران، ص 315.
حجت بلاغى درباره این اراضى مى‌‌نویسد:
«اراضى فرمانفرما در شمال اراضى مظفرى و غرب اراضى جمشیدآباد است و مابین فرمانفرما و طرشتى‌‌ها درباره این اراضى دعوى [بود] كه من نقشه آن اراضى را برداشتم كه محدود است جنوباً به جاده طرشت كه فاصله بین اراضى فرمانفرما و اراضى مظفرى است، شرقاً به اراضى جمشیدآباد، غرباً به رودخانه خشكى كه به رودخانه جیحون موسوم شده، شمالاً ظاهراً به اراضى پونك. بعداً فرمانفرما این اراضى را فروخته است.» / تاریخ عمومى تهران، ص 47.
