«اداره محاكمات وزارتخانه در آن دوره یكى از مشاغل نان و آبدار بود و با وجوه مقررات كاپیتولاسیون این‌‌كه سروكار تمام دعاوى كه یك طرف آن خارجیان بودند و یا به نحوى از انحاء با منافع ایشان ارتباط پیدا مى‌‌كرد با اداره محاكمات بود و یادآورى این نكته كه اكثر رجال و اعیان و سرمایه‌‌داران بزرگ اسنادى دایر به تابعیت یكى از ممالك بزرگ كه در ایران سفارتخانه داشتند براى حفظ دارایى خویش تحصیل كرده بودند و دعاوى مردم با این طبقه نیز مشمول مقررات كنسولى و كاپیتولاسیون مى‌‌شد و در نتیجه سروكار جمیع آن دعاوى با اداره محاكمات وزارت خارجه بود و از رهگذر دعاوى مزبور رئیس و اعضاى آن اداره عوایدى سرشار نصیبشان مى‌‌شد… . ریاست اداره محاكمات وزارت خارجه اهمیتش از بسیارى وزارتخانه‌‌هاى آن دوره… هزار بار بیشتر است.» / خاطرات احتشام‌‌السلطنه، ص 281.