«دوستعلی‌‌خان معیرالممالك می‌‌گوید: «در باغی رفته كه همان‌جاست و آبشار قشنگی دارد و متعلق به حاجی ملك‌التجار است. از فیروز میرزای نصرت‌الدوله به آس بازی برده است، در سی چهل سال قبل.» اوایل دوره ناصری. / وقایع‌الزمان، ص 50.
منظور از آس بازی همان بازی با ورق پاسور بوده كه نوعی قمار است و ظاهراً در دوره ناصری در دربار ایران رایج گردید و بعد میان مردم رواج یافت.
روایت دیگری از آس‌بازی شنیده‌ایم: ورق این بازی كه بیشتر در میان خان‌ها و اشراف شیوع داشت از چلوار آ‌هار داده شده، به ابعاد تقریبی 4 × 7 سانتی‌‌متر بود. ورق‌ها برای هر نفر 5 برگ؛ شاه، بی‌‌بی، سرباز، لِكات و آس بود. پشت همه كارت‌ها سیاه بود. روی ورقهای شاه سبز، بی‌‌بی سفید، سرباز خاكی، لِكات قرمز و آس مشكی بود. بازیكنان كه تعدادشان محدودیت نداشت دور سفره‌ای با پتویی كه بر زمین می‌‌گستراندند می‌‌نشستند و به هر نفر پنج كارت می‌‌دادند و بازی می‌‌كردند. مثل تمام قماربازی‌‌ها تبانی میان بازیكنان رایج بود.
