آرغالی كلمه مغولی و به معنای قله كوه است كه مغولان به قوچ وحشی می‌‌دهند. / لغتنامه.
در عصر قجر كلمات فراوانی با ریشه مغولی – تركی رایج بود. آرقالی و یا آرغالی نمونه‌ای از این دسته لغات است. ناصرالدین شاه و دیگران بارها از شكار ارغالی در كوه‌های اطراف تهران یاد كرده است.
آرغالی
ناصرالدین شاه در صفحه 33 سفرنامه خراسان، می‌‌نویسد:
«امروز روز چهارشنبه 21 شعبان 1300 ق. باید رفت به سرخه ده كه خاك چهاردانگه هزار جریب… دیروز گرم بود و دیشب پشه داشت اما امروز كوه‌ها را مه گرفته و هوا سرد بود و كوه‌های این جا شكار آرغالی زیاد دارد.»
ناصرالدین شاه در سفرنامه مازندران می‌‌نویسد: «چهارشنبه بیست و یكم شعبان 1292 ق. به اقدسیه رفتیم… روز شنبه بیست و چهارم از گردنه تل هرز به سمت اوشان رفتیم. در بالای گردنه تل هرز دوربین انداختیم به كوه ورجین، قریب هزار و پانصد ارغالی كه همه قوچ بودند به نظر آمد كه شمرده شدند.» / روزنامه سفر همایونی به مازندران، ص 4.
آرغالی، كلمه‌ای تركی است به معنی بز كوهی
/ فرهنگ آذربایجانی – فارسی (محمد پیفون).
«… ولیعهد می‌‌گفت این كوه ]اطراف تبریز [میش آرغالی دارد…» / خاطرات ناصرالدین شاه در سفر سوم فرنگستان، ص 86.
آرغالی
