کافه شکری – در سال های اولیه دهه 20 ش. منسوب به شخصی به نام شکراله سمیعی که مالک آن بود. اواخر حکومت پهلوی جوجه کباب و حلیم بادمجان آن مشهور بود.
« مجتمع پذیرائی استخر ونک- در این قهوه خانه مشغول به فعالیت شده و به تدریج با خرید سهم بقیه شرکا مالک قهوه خانه مذکور گردید و محل را تبدیل به کافه رستوران نمود. بعدها بسیاری محل مذکور را به نام کافه شُکری می شناختند. بعد از شروع به کار اتحادیه صنف رستوران و سلف سرویس تهران در سال 1332 ش. رستوران استخر ونک جزو اولین واحدهائی بود که به اتحادیه مذکور پیوسته و تحت پوشش آن قرار گرفت.
شکل اولیه رستوران استخر ونک تا سال 1373 با تغییرات جزئی به همان صورت اولیه باقی مانده بود. در سال 1373 پس از فوت مرحوم شکراله سمیعی و با طرح توسعه خیابان سئول بخشی از اراضی رستوران در طرح قرار گرفته که با تعریض خیابان استخر نیز کوچک شده و در حال حاضر قسمتی از آن به صورت تزئینی در باغچه رستوران باقیمانده است. قبلا با تخریب اراضی کشاورزی و باغ های ونک در دهه های 50، 60 و 70 کاربرد کشاورزی آن نیز منتفی شده بود. مجوز ساختمان جدید نیز معوض اراضی آزاد شده توسط شهرداری صادر گردید و ساختمان قدیمی آن تخریب گردیده و ساختمان جدید جایگزین آن گردید.»
