میدان شش دروازه
از میدان توپخانه ۶ خیابان راست و مستقیم منشعب میشد. ناصریه و باب همایون به سمت جنوب، چراغ گاز به سمت شرق، خیابان مریضخانه به سمت غرب، و خیابانهای لالهزار و علاءالدوله به سمت شمال امتداد مییافتند. این خیابانها به تدریج تا پایان سلطنت قاجاریه و در دوران پهلوی اول هر یک به نوعی نمودار وجهی از زندگی جدید شهری در تهران شدند. احداث میدان توپخانه جدید و درختکاری خیابان مریضخانه نیز در ۱۲۹۴ق./۱۸۷۷م، یک سال پیش از سفر دوم شاه پایان یافت. در دوره ناصری گل سرسبد ۶ خیابان منشعب از میدان توپخانه، خیابان علاءالدوله بود که به نامهای دیگری چون کوچه باغ ایلخانی و خیابان سفرا نیز شهرت داشت. آبادی این خیابان با قرار گرفتن باغ سفارت انگلیس در گوشه شمالی آن آغاز گشت و به مرور سفارتخانههای دیگر (عثمانی، آلمان و هلند) و مهمانخانههای معتبر تهران نیز در آن استقرار یافت.(روزنامه دولت علیه ایران، تهران، ۱۳۷۰ش.)