قدرت مهدعلیا
تا زمانی که مهدعلیا زنده بود اداره حرمسرا در دست او بود. به تدریج قدرت زنان سوگلی در دوران ناصری و مظفری به حدی گسترش یافت که محل اقامت آنان در کنار اماکن مقدس و دیگر مراکز بست، مامن گناهکاران و بیگناهان برای فرار از مجازات و نیز بستنشینی بود. “مهدعلیا” همسر “محمدشاه” و مادر ناصرالدین شاه در راس زنان مداخلهگر در اوضاع سیاسی قرار داشت و با مرگ محمدشاه تا رسیدن ولیعهد ناصرالدین شاه از تبریز به تهران، او با قدرت کامل به نظارت امور پرداخت.
با استقرار ناصرالدین شاه بر اریکه قدرت او همچنان به عنوان یک رکن قدرت باقی ماند و همزمان با صدارت اعظمی “امیرکبیر” و تلاش وی برای مهار قدرت او با حمایت انگلیس در مقابل امیر ایستاد و زمینه قتل او را فراهم آورد. بعد از قتل امیر، مهدعلیا با حمایت از “میرزا آقاخان نوری” او را به منصب صدارت اعظمی رساند. زنان سوگلی ناصرالدین شاه نیز در مداخله در امور سیاسی چندان از مهدعلیا عقب نبودند و در عزل و نصب صدراعظمهای وقت کاملاً اعمال نفوذ میکردند.(عضدالدوله، احمد میرزا، تاریخ عضدی، ص۲۶۴.)