عمارت چهارباغ- در سالهای آخر سلطنت شاه سلطان حسین صفوی که نواحی شرقی ایران دستخوش شورش غلزاییان و ابدالیان شد، شاه دربار خود را به قزوین منتقل ساخت (مرعشیصفوی، ج۱، ص۳۰-۳۱، ۱۳۶۲ش.) و چون به توصیههای مؤکد فتحعلیخان وزیر برای مقابله با مهاجمان سرانجام به سوی خراسان روانه شد (ذیقعده ۱۱۳۲) اما از تهران فراتر نرفت (Lockhart، ج۱، ص۱۱۷ ، ۱۹۵۸.) و چند ماه تا اوایل سال ۱۱۳۳ق./۱۷۲۱م.، همراه درباریان و ۱۵ هزار تن قراول و غلامان خاصه در تهران اقامت گزید. (اعتمادالسلطنه، مرآة البلدان، ج۱، ص۸۳۲، ۸۳۶، ۱۳۶۷ش.؛ Lockhart، همان) در این ایام فرستادگانی از طرف سلطان احمد سوم عثمانی و پترکبیر تزار روسیه برای کسب اطلاع از اوضاع و احوال آشفته ایران به تهران آمدند و در «عمارت چهار باغ که عمارت سلطنتی تهران بود» طی تشریفاتی به حضور شاه سلطان حسین رسیدند.(اعتمادالسلطنه، همان؛Lockhart، همان)