حسین کاشی پز– حسین خاک نگار مقدم (۱۲۶۳ قم تا۱۳۴۱) از برجسته ترین و اثر گذارترین کاشی کاران دوره معاصر است. پدرش استاد جواد نام داشت و نقاش«لندن کاری» گچبری های کاخ های قاجار به ویژه کاخ گلستان بود. در چهارده سالگی پدرش را از دست داد، به تهران آمد و در کارگاه کاشی سازی مشغول به کار شد. زیر نظر استاد محمدعلی و استاد محمد حسين اصفهانی کاشی سازی را فرا گرفت و خط نگاری رو کاشی را نیز نزد استاد عماد آموخت. سپس در ۲۷ سالگی و در سال ۱۲۹۰ خ. کارگاه کاشی سازی مستقلی را در نزدیکی میدان توپخانه راه اندازی کرد. پسرانش ابراهیم و عباس خاک نگار مقدم نیز در کارگاه پدر فعالیت می کردند و در ۱۳۰۹ موفق به ساخت کاشی فشاری گردیدند. در سال ۱۳۲۲ با گشایش کارخانه چینی سازی در تهران برای سال ها حدود سی درصد مصرف ظروف چینی داخل کشور را تامین می کردند. کار او به گونه‌ای احیای گل و بته‌های دوره صفوی بود. در دوره قاجار طرح‌های سنتی با اروپایی آمیخته شد و «بوته فرنگی» نام گرفت. او از نخستین کسانی بود که طراحی را به روی میز آورد. از اینرو او را «کاشی‌کار فوکولی» خواندند.بخشی از آثار مهم ایشان چنین است:
سر در باغ ملی، ۱۳۰۲، سر در سنگی کاخ مرمر، ۱۳۰۷، برج آب بانک ملی ایران، ۱۳۱۴، سر در بانک شاهی ایران ( بانک تجارت فعلی در میدان امام خمینی)، ۱۳۲۸، کاشی کاری رواق حضرت عبدالعظیم، کاشی کاری امامزاده عبدالله شهرری، معبد زرتشتیان تهران پارس، ۱۳۳۱، دبیرستان انوشیروان دادگر./ راد، مانی. «گفت وگويی با سعيد خاک نگار مقدم، كاشی كار با سابقه». همشهری آنلاین؛ «استاد كاشيكاری ايران درگذشت». جام جم آنلاین؛ هندیانی، امین. سالنامه جاودانه‌های ایران؛ رستم زاد، آرزو. روزنامه اطلاعات؛ هنر و مردم، آذر ماه ۱۳۵۶، ش. ۱۸۲.
