رئیس بیرون، حاجب دربار. حكیم ابوالقاسم فردوسى آن را برابر با «سالار بار» یا «بار سالار» و افراد زیر دست او را «پرده دار» دانسته است. گویند از عهد پیشدادیان و كیانیان پادشاهان ایران داراى این تشریفات دربارى بوده‌‌اند.
ایشیك آقاسى باشى: رئیس رؤساى بیرون، رئیس ایشیك‌‌خانه (قاجاریان(، رئیس تشریفات (صفویان). ایشك آقاسى عنوان وزیر تشریفات را نیز داشته است. / سفرنامه فرهاد میرزا، ص 283؛ دایرةالمعارف مصاحب، ج 1.
ایشیك آقاسى، (رییس بیرون – حاجب دربار) / از صبا تا نیما، ص 165.
«رئیس دربار بود و تمام یساولان، قاپوچیان، جارچیان و ایشیك آقاسیان زیر نظر او انجام وظیفه مى‌‌كردند. ضمناً مسئول نظم و ترتیب مجالس شاه بود. در مراسم رسمى شاه چماقى زرّین و مرصّع كه دگنك مى‌‌گفتند به دست مى‌‌گرفت و مقابل شاه مى‌‌ایستاد و آنچه به شاه پیشكش مى‌‌كردند به وسیله او از نظرش مى‌‌گذشت. / زندگانى شاه عباس، ج 1، ص 810.
به ایشیك آقاسى، ایچ آقاسى و اشیك آقاسى نیز گفته‌‌اند.
«شاه نیمه تواضعى كرده و نامه را گرفت و به ایچ آقاسى كه حاضر بود سپرد.» / روزنامه خاطرات، ج 1، ص 604
«.. فرزند حاج ابراهیم خان اعتمادالدوله… چون عقیم بود، معتمد حرمسراى فتحعلى شاه گردید و به مقام ایچ آقاسى یعنى رئیس خواجه‌‌سرایان اندرون شاهى رسید.» / نخستین كارگزاران استعمار، ص 323.
«نامه‌‌اى به منوچهر خان ایچ آقاسى باشى نوشته است.» / منشآت قائم مقام، ص 110.
«.. ایچ آقاسى باشى را خوب شد كه در طهران ندیدید…» / همان مرجع، ص 109.
«.. ایشیك آقاسى كه رئیس تشریفات كل دربار سلطنتى بود (در عهد شاه عباس) در مواردى كه امور مربوط به قشون و حفظ مرزها و جنگ بحث بود، به مجلس شورا یا مجلس اعلى دعوت مى‌‌شد…» / رستم الحكما، ص 481.
