عزیز كاشى و امیر زاده خانم از روسپیان معروف شهر تهران بودند كه با گذشت زمان خانه نسبتاً بزرگى در خیابان صفى علیشاه اجاره كرده، فرصتى براى خوش‌‌گذرانى در اختیار رجال و خان‌‌ها و شاهزادگان مى‌‌گذاشتند. در این خانه بزرگان قوم رفت و آمد داشتند. نوازندگان معروف و كسانى چون عارف قزوینى و شكر الله خان (تارزن(، نایب اسدالله (نى زن) و میرزا حبیب اصفهانى (آوازخوان) شب‌‌ها به آن خانه شور مى‌‌بخشیدند. نزدیكى‌‌هاى نوروز 1300 خ. شبى این خانه براى بزرگان سفارت انگلیس قرق شد. «اسمارت« و «بریچمن« رفتند، «هاوارد« رفت. نیمه شب، پاسبانان – ظاهراً بى‌‌خبر – به خانه ریختند. پرده از راز سفارتى‌‌ها برملا شد. رضا خان سه روز بعد با گرفتن اجازه از حاج آقا جمال اصفهانى دستور داد عزیز كاشى و امیرزاده خانم را در توپخانه شلاق زدند. خون از تن آن‌‌ها جارى شد. تا روزها شاعران و لطیفه پردازان از این موضوع مى‌‌گفتند. همه مى‌‌دانستند داستان‌‌هایى است، به خصوص كه آن دو خوش‌‌گذران (مأموران انگلیسى) فوراً به لندن احضار و آن دو زن به «خوار« تبعید شدند. ملك الشعراى بهار در این باره دو رباعى ساخت، یكى از آن‌‌ها:
سردار سپه شجاعتى بارز كرد
با قدرت خود «عزیز» را عاجز كرد
بگرفت و كتك زد و فرستاد به «خوار»
چشمش نزنى، حقیقتاً معجز كرد
/ از سید ضیاء تا بختیار، ص 40.
