با توسعه دارالخلافه ناصری باردیگرمسئله چگونگی تأمین آب تهران فكر ناصرالدین شاه را به خود مشغول كرد. یكی از راه حل‌ها، آوردن آب رودخانه لار به تهران بود كه توسط كنت دومونت فُرت، رئیس نظمیه به شاه پیشنهاد شد. ظاهراً ناصرالدین شاه این راه حل را پسندید و كنت مأموریت یافت موضوع را بررسی كند و گزارش دهد. وی به اتفاق دو نفر از مهندسان مدرسه دارالفنون وپس از مطالعه طرح، گزارشی به شاه ارائه دادند. هزینه برآورد شده آنان بالغ بر151,700 تومان بود كه چون اعتبار اجرای طرح تأمین نشد، تصمیم گرفته شد تا اهالی تهران را به مشاركت در اجرای آن دعوت نمایند. بدین منظوراعلانی برای آگاهی عمومی از سوی نظمیه منتشر شد، اما، در پایان نتیجه‌ای حاصل نشد و طرح مزبور مسكوت ماند. / تهران به روایت تاریخ، ص 960.
صورت مخارج برآورد شده این طرح، توسط كنت دومونت فُرت چنین است:
برای كاركردن در چشمه بستك و افزودن آب لار، 2000 تومان
برای باز كردن تونل از رودخانه لار تا پای كوه، 15000 تومان
برای ساختن تونل از این سمت كوه تا آن سمت كوه، 45000 تومان
از پای كوه لواسان تا رود جاجرود باید رودخانه ساخته شود، 18000 تومان
برای ساختن تونل ازگردنه كه آب باید به تهران بیاید، 30000 تومان
برای ساختن نهری به عرض هفت ذرع وعمق چهار ذرع، 24000 تومان
برای ساختن در آهنی كه جلوی تونل گذاشته شود، 1000 تومان
برای ساختن هفت رشته پل، 700 تومان
برای ساختن فاصله‌ای میان دو نقطه جریان آب لار به جاجرود و آوردن آب جاجرود به تهران، 4000 تومان
برای نهری كه باید از بالای قریه رودك تا پای گردنه قوچك ساخت، 12000 تومان
جمع: 151700
شایان توجه است كه در دوران محمد شاه هم، حاج میرزا آقاسی به فكررفع اساسی مشكل آب تهران افتاد و عملیات انتقال آب جاجرود به تهران را شروع كرد اما، در عمل با اعتراض دهقانان ورامین رو به روشد و سرانجام این اقدام به حال تعلیق درآمد و عملی نشد. در نزهةالقلوب مقاله ثالثه درباره آب جاجرود آمده:
«آب جاجرود از كوه دماوند بر می‌‌خیزد وبه ولایت ری می‌‌ریزد و در حدود قوهد علیا واسان مقاسمه می‌‌كنند…و در بهار هرزه آبش درمفازه منتهی می‌‌شود.» / نزهةالقلوب، ص 220.
