نقیب الممالک
نقیب الممالکنقیب الممالک لقب محمد علی از نقالان عصر ناصرالدین شاه است. شاه قاجار او را برای نقل قصه و داستان گویی برگزید،و وظیفه ای بر او معین ساخت تا هنگام استراحت بعد از ناهار و شب ها پیش از خواب به داستان گویی(گاهی همراه با نواخته شدن کمانچه) بپردازد.ناصرالدین شاه بعد ها او را…
بیشتر بخوانیدارسال شده توسط
manger
امینالدولهها
پیشتر، در سخن از القاب اشخاص، مشكلات فراوانى را در گذشته به خصوص در دوره قاجاریه شرح داده و یادآور شدیم وجود القاب متعدد (تعداد القاب قاجارى به هزارها مىرسد) و نیز افراد زیادى كه در این دوران داراى لقب شدهاند، (لقبى كه قبلاً به شخص دیگرى تعلق داشته و یا بعداً تعلق گرفته است)…
بیشتر بخوانیدارسال شده توسط
manger
امیر ارسلان و فرخ لقا
نام یكى از داستانها و نمایش هایى است كه توسط دستههاى تئاتر روحوضى در تهران قدیم به اجرا در مىآمد. / كهنههاى همیشه نو، ص 9. در روزگارى كه نه سینما بود، نه تلویزیون و نه سرگرمىهایى از این دست، شبها؛ خاصه شبهاى دراز و سرد زمستان به شنیدن و خواندن قصّه مىگذشت. در میان…
بیشتر بخوانیدارسال شده توسط
manger
امانیه
تپهاى بوده است جزو اراضى الهیه كه بعدها با تفكیك و فروش اراضى الهیه توسط ورثه خانم فخرالدوله مالك آنجا، از الهیه جدا شد و در ساخت و ساز پنجاه شصت سال پیش مورد هجوم بساز و بفروشها قرار گرفت و ساختمانهاى فراوانى در آنجا احداث شد. ایرج افشار نقل مىكند: «… قوشباشى باغبان معمر…
بیشتر بخوانیدارسال شده توسط
manger
استودان بزرجومید
در سیاستنامه مذكور است: «در شهر رى به روزگار فخرالدوله كه صاحب عباد وزیر بود گبرى بود توانگر كه او را بزرجومید گفتندى و بر كوه طبرك ستودانى كرد. از جهت خویش و امروز برجاى است و اكنون آن را «دیده سپاه سالاران« خوانند، بر بالاى گنبد فخرالدوله نهاده است، و بسیار رنج و زر…
بیشتر بخوانیدارسال شده توسط
manger
آل بویه یا بوییان یا بویگان (427 – 323 ق)
در اوایل سده چهارم هجری ایران به سه حوزه قدرت مهم تقسیم شده بود. مشرق تابع سامانیان بود… در ناحیه جنوبی كرانه خزر قدرتی نو ظهور كرد. این قدرت تازه سلاطین آل بویه بودند كه توانستند مركز و جنوب ایران را از دست عباسیان بیرون كنند. به عراق آمدند و خود خلافت را زیر سلطه…
بیشتر بخوانیدارسال شده توسط