ذكر این مكان در سلجوقنامه در احوال ابوالفتح مسعود بن محمد بن ملكشاه چنین آمده است:
«سلطان مسعود بن محمد از انبِط كوچ كرد و به ری رفت، و به آخَُر رستم فرود آمد… .» / سلجوقنامه، ص 60.
در راحةالصدور نیز بدین صورت مذكور افتاده است:
«سلطان مسعود بن محمد بن ملكشاه از انبط برفت و بدر ری به آخر رستم فرود آمد.»
/ راحةالصدور، ص 235.
از این دو قول چنین استنباط می‌‌شود كه آخُر رستم در جنب ری واقع بوده است.
یا قوت در باب انبِط چنین آورده:
«انبط ایضا من قری همدان…» / معجم البلدان، ص 370.
از این گفته معلوم می‌‌شود سلطان از راه همدان به ری آمده بوده، و بدین قرار آخر رستم در خارج دروازه باطان (دروازه همدان) حدود خیابان قم فعلی واقع بوده است.
مهدی بهرامی در مقاله خود آورده است:
«پدر این ملكه (سیده زن فخرالدوله) هم در مدت حیات خود ابنیه‌ای چند مثل آخُر رستم كه بنایی شاهانه بود بنا كرده است.» / طوفان هفتگی، شهریور 1307 ش.
در مازندران نیز آخُر رستم دیگری وجود داشته و نامش در كتاب تاریخ طبرستان ظهیرالدین مرعشی مذكور است. / تاریخ طبرستان مرعشی، ص 113 نقل در ری باستان، ص 354.
