چندی بعد که میان کریمخان زند و علیمردان خان اختلاف و جنگ افتاد، علیمردانخان با محمدحسنخان قاجار متحد شد و خان قاجار نیروهای کریمخان زند را در استراباد به محاصره درآورد. کریمخان با معدودی از همراهان خود به تهران رفت؛ اما تمامی لشکریانش به اسارت محمدحسنخان قاجار درآمدند. محمدحسنخان اسیران سپاه کریمخان را آزاد کرد و این اسیران آزاد شده دسته دسته خود را به تهران رساندند. کریمخان حدود دو ماه در تهران توقف کرد و به گردآوری سپاه پرداخت. [۱۱۲][۱۱۳][۱۱۴][۱۱۵] تهران در آن هنگام در موقعیتی بود که میتوانست سپاهی شکست خورده را در خود جای دهد، اما چندان امن و مطمئن نبود که بتواند به صورت مرکز عملیات نظامی کریمخان درآید؛ از اینرو، خان زند در ۱۱۶۵ق/۱۷۵۲م از تهران به اصفهان رفت. [۱۱۶]
۱۱۲. ↑ گلستانه، ابوالحسن، مجمل التواریخ، ج۱، ص۱۸۱-۱۸۲، به کوشش مدرس رضوی، تهران، ۱۳۵۶ش.
۱۱۳. ↑ گلستانه، ابوالحسن، مجمل التواریخ، ج۱، ص۲۰۲، به کوشش مدرس رضوی، تهران، ۱۳۵۶ش.
۱۱۴. ↑ گلستانه، ابوالحسن، مجمل التواریخ، ج۱، ص۲۱۰-۲۱۵، به کوشش مدرس رضوی، تهران، ۱۳۵۶ش.
۱۱۵. ↑ موسویاصفهانی، محمدصادق، تاریخ گیتیگشا، ج۱، ص۲۵-۳۰، تهران، ۱۳۶۳ش.
۱۱۶. ↑ معتمدی، محسن، جغرافیای تاریخی تهران، ج۱، ص۵۱، تهران، ۱۳۸۱ش.