این خیابان در طول تاریخ به نامهای الماسیه، دروازه دولت و باب همایون خوانده شده است.
خيابان باب همايون در دهه هاى هفتم و هشتم سده دوازدهم قمرى وضعيت ناگوارى داشت كه در سال1288ق. به دستور شاه نوسازى شد و در آن دكان هاى منظم و خوب احداث گرديد(نجمى، 1363 ،ص 326 )
در سال 1299 ق. ناصرالدين شاه به كامران ميرزا (نايب السلطنه، وزير جنگ و حكمران تهران)، دستور داد «مدرسة مجمع الصنايع» را بار ديگر راه اندازى كند(ايران، 1299ق، ش487، 1 .) اين دستور در مدت زمانى كوتاه اجرا و در رجب همان سال مدرسه آماده بازديد شاه شد.
در گزارش روزنامةايران، انگيزة شاه از دستور احياي مدرسه چنين آمده است: «…از آنجا كه خاطر بيضا مظاهر بندگان اعليحضرت اقدس همايوني، دام سلطانه، پيوسته مايل و متوجه تكميل صنايع و تشويق اهل حرفت و صنعت است، اين اوقات بنواب اشرف والا اميركبيرنايب السلطنه وزير جنگ و حكمران دارالخلافه باهره و غيرها، ادام االله اقباله العالي، مقرر فرمودند كه مدرسة مجمع الصنايع، واقعه در خيابان باب همايون را، كه مدت ها بود خالي از سكنه و باير مانده بود، بجمع اهل حرفت و صنعت داير نمايند.»(ايران،1299ق.،ش487 ،1)