ابودلف می¬نویسد: « در شهر ویمه در روزهای معینی از سال ودر حدود سه ماه شب و روز باد بسیار سختی میوزد و هیچ چیز مردم را از تصادم با آن حفظ نمیکند گاهی هم هر کس را که میان راه یا در بیابان با آن برخورد کند میکشد مردم این شهر هنگام ورزش باد مزبور به کوهی در آن نزدیکی پناهنده میشوند و در آنجا پنهان میمانند تا موسم وزش باد بگذرد سپس به خانههای خود باز میگردند.»/ ابودلف، 1354: 77-76