بنجامین می‌نویسد: « نقال‌ها غزلیات عرفانی حافظ را با آواز خوش می‌خوانند و یا اشعار حماسی فردوسی شاعر بزرگ ایران را با حرکات و صدای مخصوصی دکلمه می‌کنند گاهی اوقات هم قصه‌های هزار و یک شب را در چایخانه‌ها برای مشتریان می‌گویند.» (بنجامین، 1369: 78)