بروگش مي‌نويسد: « در اواسط ماه دسامبر، ناگهان بيماري وبا که در موقع بازگشت ما به تهران تا قم رسيده بود، در پايتخت شيوع يافت. طبق گزارشات دکتر تولوزان پزشک فرانسوي ناصرالدين شاه، تلفات وبا در آغاز کار، نسبتا کم و ناچيز بود و بيشتر در ميان طبقات پايين مردم شايع بود. ولي متأسفانه اطبا و حکما حکيم باشي¬هاي ايراني که روش معالجه وبا را به درستي نمي‌دانند به مرگ و مير بيشتر کمک مي‌کنند و غالباً با روشي نادرستي، بيماران را درمان مي‌کنند که منجر به مرگ آنها مي‌شود.و در آن لحظات بحراني مرگ، از دست چند پزشک خارجي که که در تهران اقامت دارند کاري ساخته نيست.» (بروگش، 546:1367)